Gnosisdziała od 1992 r.
Antyczne źródła błogosławionego szału.
Zagadnienie fenomenu zaburzonych stanów świadomości fascynowało
starożytnych Greków. To właśnie u Platona w „Fajdrosie” pojawia się koncepcja
czteropoziomowego błogosławionego szaleństwa, będącego najwyższą formą łaski
dla doświadczającego go człowieka. Wydaje się, że starożytni byli głęboko
przeświadczeni, że w normalnym stanie świadomości człowiek nie jest w stanie
zbliżyć się do bogów, nie może również stworzyć nic, czym mógłby godnie ich
uczcić. Znamy wiele miejsc, gdzie poeta zwraca się do Muz, prosi, aby
obdarowały go stanem nawiedzenia, gdyż tylko wtedy będzie w stanie być
przekazicielem tego, co boskie. Ze zbiorowym momentem psychozy mamy do
czynienia w „Bachantkach” Eurypidesa, gdzie kobiety owładnięte religijnym
szałem psychotycznym nie wahają się rozrywać ludzi i zwierząt w akcie
posłuszeństwa bogu nawiedzającego Teby. Do zagadnienia zdrowia psychicznego
odwołuje się również Hipokrates, który w traktacie „o świętej chorobie”
tłumaczy pochodzenie zaburzeń psychicznych. Do zagadnień zdrowia psychicznego
odwołuje się Arystoteles, a potem Galen, dyskusję na ten temat widać w
dyskursie stoików. Nie ulega wątpliwości, że refleksja greckich
intelektualistów jest źródłem narodzenia nowożytnej psychiatrii i
wypracowywanych przez nią pojęć. Celem wykładu będzie zapoznać jego uczestników
z podstawowymi problemami odnoszącymi się do zagadnienia szaleństwa w
starożytności.
